مربی GitHub: بزرگترین اشتباه ما و فرصت ما

مویرا هاردک به عنوان مدیر ارشد آموزش GitHub ایده ها و استراتژی هایی را شناسایی می کند تا دانش آموزان نسبت به دنیای علوم کامپیوتر و کدنویسی احساس هیجان داشته باشند و با آن ارتباط برقرار کنند. 

گیت هاب اخیراً اعلام کرده است که معلمانی که به پردیس جهانی GitHub می پیوندند و از GitHub Classroom استفاده می کنند، اکنون به Codespaces، محیط توسعه یکپارچه GitHub دسترسی رایگان دارند. علاوه بر این، GitHub همچنین اعلام کرد که قصد دارد دو رویداد فارغ التحصیلی حضوری را در این ماه میزبانی کند.

هاردک گفت که حدود 1.9 میلیون دانش آموز در پلتفرم آموزشی GitHub فعال هستند.

هاردک می‌گوید: «آنچه به‌ویژه در مورد Codespaceها در فضای آموزشی تغییر می‌کند، نحوه تنظیم محیط توسعه است. بنابراین برای هر کسی که تا به حال سعی کرده است به عنوان یک دانش آموز کدنویسی کند یا سعی در تدریس داشته باشد، راه اندازی آن محیط توسعه می تواند چند دقیقه طول بکشد، ممکن است ساعت ها طول بکشد، می تواند کاملاً تجربیات یک فرد در علوم کامپیوتر را از بین ببرد و آنها را فقط برای ورود به آن تغییر دهد. جایی که شما شروع به نوشتن نحو می کنید.

در گفتگوی اخیر با ZDNet، مویرا در مورد چیزهایی که او را به فناوری علاقه مند کرد، فرصت هایی برای معرفی تجربیات آموزش فناوری به دانش آموزان، احساس اجتماعی در GitHub و تصورات و فرصت های نادرست در آموزش فناوری صحبت کرد. 

در زیر مصاحبه ما است. فشرده و ویرایش شده است.

چه چیزی در را برای ایجاد یک حرفه در فناوری باز کرد؟

مویرا هاردک: من همیشه توسط الگوهای زن قوی احاطه شده ام. در واقع، دبیرستان من که در آن رفتم، بزرگترین دبیرستان دخترانه کاتولیک جهان بود. بنابراین می توانید تصور کنید که من قدرت زیادی داشتم، اما وقتی وارد این صنعت شدم بسیار متعجب و ناامید شدم و به نظر بسیار متفاوت از پیام مثبت واقعی بود که دریافت کردم. 

بنابراین در اوایل کارم، خیلی وقت‌ها متوجه شدم که در مورد کارهای فنی تنها زن حاضر در اتاق هستم، و همچنین در بخش خدمات فناوری بسیار کار کردم. همانطور که به اطراف اتاق نگاه می کردم، همانطور که به تجربیاتم که چندان عالی نبودند نگاه می کردم، می خواستم ظاهر اتاق را تغییر دهم و می خواستم روی تنوع تمرکز کنم. بنابراین من شروع کردم به این سمت به سمت آموزش.

حرکت از یک شغل شرکتی به یک مدافع آموزش فناوری

MH: وقتی برای Best Buy، بزرگترین خرده‌فروش لوازم الکترونیکی مصرفی جهان در آن زمان، کار کردم، رهبران واقعاً درخشانی داشتیم. در آن زمان یک مدیر عامل بسیار مبتکر به نام برد اندرسون وجود داشت. من هنوز هم از طرفداران سرسخت او هستم. 

من فکر می‌کردم رویکرد او - و هیچ‌کس واقعاً به این موضوع در لوازم الکترونیکی مصرفی فکر نمی‌کند - واقعاً بیشتر انسان‌شناختی بود. او همیشه در مورد مصرف کنندگان و کاربران ما و تأثیر ما بر زندگی آنها صحبت می کرد. و این واقعا به شکل گیری من در مرحله جوانی کمک کرد.

من به مدیر عامل خود رفتم و گفتم: "من واقعاً می خواهم روی تنوع در حوزه خدمات و فناوری خود کار کنم." و آیا نمی دانید، آنها از من حمایت کردند و گفتند "بسیار عالی. ما منابعی را در اختیار شما قرار می دهیم تا به نیروی کار متنوع تری کمک کنید."

من آنجا به نوعی به پای خودم شلیک کردم زیرا، اگر درست به خاطر بیاورم، زمانی که در دانشگاه بودم، مثل یکی از سه دختر کلاس علوم کامپیوترم بودم. بنابراین وقتی شروع کردم به رفتن به کالج‌ها و به دنبال زنانی که بتوانند در زمینه فناوری کار کنند، تعداد آنها به اندازه زمانی که من در مدرسه بودم کم بود. 

و در آن زمان بود که من واقعاً متوجه شدم که ما باید خیلی دورتر از این خط لوله پیش برویم و شروع به تغییر این ادراکات در مورد علوم کامپیوتر کنیم و این که چه کسی است و چه کسی برای اوایل دبستان و دبیرستان، از طریق کالج نیست. 

راه خوبی برای کمک به بچه ها برای اینکه خودشان را در فناوری ببینند چیست؟ 

MH: چیزی که همیشه من را در مورد نحوه آموزش فناوری گیج می‌کرد این است که ما خیلی شروع به کدنویسی می‌کنیم. ... من دوست دارم این سوال را از هر توسعه دهنده ای که با آنها کار می کنم بپرسم: "هی، اگر نمی دانستی FTP چیست، می توانی هر یک از این کارهایی را که امروز انجام می دهی انجام دهی؟" و آنها مانند "نه" هستند. 

و من [می‌پرسم] «اگر نمی‌دانستید فایل‌ها و زیرشاخه‌هایتان چگونه [کار می‌کنند]، امروز می‌توانید هر یک از کارها را انجام دهید؟»

و سپس به اطراف نگاه می‌کنید و می‌پرسید: «ما کجا این اصول و این اصول را به دانش‌آموزانمان آموزش می‌دهیم؟» و ما این کار را در هیچ جای دیگری انجام نمی دهیم. در ریاضیات، ما به تقسیم طولانی نمی پریم، بلکه با اعداد شروع می کنیم. و سپس شمارش و سپس جمع و سپس تفریق.

کدگذاری یک تقسیم طولانی است. و چیزهای زیادی قبل از آن وجود دارد. زبان بومی، اصول سخت افزاری. و صادقانه بگویم، اینها هیجان انگیزترین موضوعات نیستند. آن دسته از ما که معلم هستیم، چالشی واقعی برای جذاب و سرگرم کننده کردن آن داریم. اما من فکر می کنم چیزهای زیادی قبل از کدنویسی وجود دارد. 

و بله، ما به طور تصادفی با شروع کردن آنها با موضوعی شاید خیلی پیشرفته، دانش‌آموزان را خیلی زود دلسرد می‌کنیم و آنها را تغییر می‌دهیم.

باورهای نادرست در مورد آموزش فناوری و مشاغل

MH: من در واقع دوست دارم مقایسه کنم که اکنون به نوعی مانند رفتن به دانشکده پزشکی است. و کار ما این است که دانشجوی سال اول پزشکی داریم. بنابراین باید اصول بدن را یاد بگیرید... اما بعد از آن، شروع به رفتن به سمت تخصص های خود می کنید. آیا قرار است متخصص قلب و عروق شوید، آیا می خواهید انکولوژیست شوید؟ 

و همین اتفاق در فناوری می افتد. آیا قصد دارید به Full Stack بروید، آیا قصد دارید به سمت جلو بروید، آیا شما امنیت سایبری هستید، آیا شما یک معمار داده هستید؟ 

من فکر می‌کنم که با علم کامپیوتر درست مثل یک بلوک کامل از محتوا و موضوع رفتار کنیم، یکی از بزرگترین اشتباهات جامعه آموزش و پرورش در آموزش علوم کامپیوتر بوده است.

ارزش ایجاد جامعه در علوم کامپیوتر

MH: وقتی یک جامعه را کنار هم می گذاریم و شروع به صحبت با یکدیگر می کنیم، اینجاست که واقعا شروع به ابهام زدایی از همه این قطعات می کنیم. و من فکر می کنم جامعه جایی است که ما هم سؤالات و هم راه حل های خود را پیدا می کنیم.

بدیهی است که ما در یک دنیای دیجیتالی فوق‌العاده مجازی زندگی می‌کنیم، و به‌ویژه با مواردی مانند Global Campus و Codespaces، همه چیز در مورد دسترسی است. همه می توانند دسترسی داشته باشند، چه از دستگاه خود استفاده کنید یا نه.

زمانی که همه‌گیری برای اولین بار شروع شد، در ابتدا اهرم‌های زیادی وجود داشت که ما مجبور بودیم آن‌ها را بکشیم - که بسیار خوشبخت بودیم که داشتیم - تا جامعه را تا آنجا که می‌توانیم مرتبط و با هم در طول یک بیماری همه‌گیر با همه این موانع فیزیکی حفظ کنیم.

اما مسلماً در یک مقطع زمانی، ما انسان هستیم. ما خواهان تماس هستیم، ما خواهان ارتباطی فراتر از دیجیتال هستیم... شما می‌توانید استرس را احساس کنید و می‌توانید فشار را احساس کنید، اما چیزی که از آن بیرون آمد جادویی بود، این بود که چگونه همه برای حمایت به یکدیگر تکیه می‌کردند. چگونه ناگهان بشریت همه چیز را تحت الشعاع قرار داد و همه ما در سراسر جهان در این با هم بودیم.

و ما این را در اولین فارغ التحصیلی مجازی که آموزش GitHub تا به حال در سال 2020 اجرا کرد، دیدیم. و اکنون به یکی از اصلی ترین کارهای ما تبدیل شده است، و احتمالاً فکر می کنم زیباترین نمونه از جامعه ما است که می توانید در یک مکان ببینید. .

اکنون آنچه واقعاً در این مورد جالب است این است که در اولین سالی که این را اجرا کردیم متوجه شدیم که بیش از یک سوم از درخواست‌های کششی ارسال شده [برای درخواست درج در فارغ‌التحصیلی] مربوط به یک دانش‌آموز بود. اولین درخواست کشش. بنابراین فارغ التحصیلی دانش آموزان را برای یادگیری یک مهارت بسیار پیشرفته ترغیب کرد. 

ببینید: چگونه یک نمونه کار کدنویسی بسازیم

ادغام یک درخواست کشش در GitHub یکی از جدی ترین دستاوردها است، اولین قدم بزرگی که می توانید بردارید. و ما متوجه شدیم که رویدادهایی مانند [فارغ التحصیلی] به دانش آموزان ما شجاعت و اعتماد به نفس می دهد تا قدم به جلو بگذارند و چیزهای جدیدی را در داخل پلتفرم امتحان کنند.

اما پس از آن چیزی که آن را حتی جادویی‌تر کرد این بود که دانش‌آموزان، به‌ویژه آنهایی که برای اولین بار این درخواست‌های کشش را مطرح کردند، دانش‌آموزان دیگر به رفع درخواست‌های کشش دانش‌آموزانی که برای اولین بار این کار را انجام می‌دادند، کمک می‌کردند. فرقی نمی کرد اهل کدام منطقه باشند. این اتفاق در سطح جهانی در سراسر جهان رخ می داد.

امسال، در سال 2022، زمانی که ما مخزن اصلی را با خلاصه اولیه منتشر کردیم، به زبان انگلیسی نوشته شده بود. و دانش آموزان شروع به ترجمه خلاصه کردند تا بتوانند به اشتراک بگذارند. اکنون به 22 زبان مختلف ترجمه شده است تا اطمینان حاصل شود که هر چه بیشتر دانش آموزان به فارغ التحصیلی مجازی دسترسی دارند، و این همه توسط خود دانش آموزان برای جامعه خود انجام شده است.