Microben floreren in een zuurstofarme, superzoute lente onder nul in het Canadese Noordpoolgebied

Wetenschappers zijn erin geslaagd om tekenen van microbieel leven te vinden op een van de meest ruige plekken op aarde, wat verdere hoop geeft dat er ook leven kan worden gevonden in enkele van de onbekende omgevingen van de ruimte. In de diepten van het Canadese Noordpoolgebied slaagden wetenschappers erin tekenen van leven te identificeren in de zuurstofarme, superzoute wateren van de Lost Hammer Spring. Het water in de lente stijgt door 1,970 meter permafrost op een van de koudste plekken op aarde. De ontdekking wekt bij velen de hoop dat microbieel leven (als het bestaat) ook gevonden kan worden in vergelijkbare omgevingen van de ijzige manen Europa en Enceladus.

“Het kostte een paar jaar werken met het sediment voordat we met succes actieve microbiële gemeenschappen konden detecteren. De zoutheid van de omgeving verstoort zowel de extractie als de sequentiebepaling van de microben, dus toen we bewijs konden vinden van actieve microbiële gemeenschappen, was dat een zeer bevredigende ervaring, " zei hoofdonderzoeker microbioloog Elisse Magnuson van McGill University, Canada.

De microben die het team vond, zijn volledig nieuw met een aantal zeer specifieke aanpassingen waardoor ze kunnen bestaan ​​en groeien in extreme omgevingen zoals de Lost Hammer Spring. Het belangrijkste is dat deze microben chemolithotroof zijn. Dit soort organismen, waarvan de naam vrij letterlijk 'steeneters' betekent, produceren energie door de oxidatie van anorganische moleculen. Chemolithotropen kunnen overleven met of zonder zuurstof.

"De microben die we in Lost Hammer Spring hebben gevonden en beschreven, zijn verrassend, omdat ze, in tegenstelling tot andere micro-organismen, niet afhankelijk zijn van organisch materiaal of zuurstof om te leven", legt microbioloog Lyle Whyte uit.

Deze micro-organismen kunnen overleven door eenvoudige anorganische verbindingen zoals methaan, sulfiden, sulfaat, koolmonoxide en kooldioxide te eten en in te ademen, die allemaal op Mars voorkomen.

Whyte, een professor in polaire microbiologie aan de Canadese McGill-universiteit, zei, "Ze kunnen ook kooldioxide- en stikstofgassen uit de atmosfeer binden, waardoor ze zeer geschikt zijn om zowel te overleven als te gedijen in zeer extreme omgevingen op aarde en daarbuiten."

Wetenschappers geloven dat het ijs op de poolkappen van Mars is gevormd uit hypersaline water en dat onder de ijzige oppervlakken van Europa, de zesde grootste maan van Jupiter, en Enceladus, de zesde grootste maan van Saturnus, oceanen van hypersaline water zijn. Deze omgevingen kunnen gastheer zijn voor soortgelijke buitenaardse microben die zich hebben aangepast aan de omstandigheden.