Mikroby rozwijają się w niskotlenowej, bardzo słonej wiośnie poniżej zera w kanadyjskiej Arktyce

Naukowcom udało się znaleźć oznaki życia mikrobiologicznego w jednym z najtrudniejszych miejsc na Ziemi, co daje dodatkową nadzieję, że życie można znaleźć również w niektórych nieznanych środowiskach kosmicznych. W głębinach kanadyjskiej Arktyki naukowcom udało się zidentyfikować oznaki życia w niskotlenowych, bardzo słonych wodach źródła Lost Hammer. Woda na wiosnę wznosi się przez 1,970 stóp wiecznej zmarzliny w jednym z najzimniejszych miejsc na Ziemi. Odkrycie budzi nadzieję wielu, że życie drobnoustrojów (jeśli istnieje), można znaleźć również w podobnych środowiskach lodowych księżyców Europy i Enceladusa.

„Zajęło kilka lat pracy z osadem, zanim byliśmy w stanie skutecznie wykryć aktywne społeczności drobnoustrojów. Zasolenie środowiska zakłóca zarówno ekstrakcję, jak i sekwencjonowanie drobnoustrojów, więc kiedy udało nam się znaleźć dowody na istnienie aktywnych społeczności drobnoustrojów, było to bardzo satysfakcjonujące doświadczenie.” powiedziany główny badacz mikrobiolog Elisse Magnuson z McGill University w Kanadzie.

Mikroby, które odkrył zespół, są zupełnie nowe, z pewnymi bardzo specyficznymi adaptacjami, które pozwalają im istnieć i rozwijać się w ekstremalnych środowiskach, takich jak Zaginiony Młot Wiosna. Co najważniejsze, te drobnoustroje są chemolitotroficzne. Tego typu organizmy, których nazwa dosłownie oznacza „zjadacze skał”, wytwarzają energię poprzez utlenianie cząsteczek nieorganicznych. Chemolitotropy mogą przetrwać z tlenem lub bez.

„Mikroby, które znaleźliśmy i opisaliśmy w Lost Hammer Spring, są zaskakujące, ponieważ w przeciwieństwie do innych mikroorganizmów, ich życie nie zależy od materiału organicznego ani tlenu” – wyjaśnił mikrobiolog Lyle Whyte.

Te mikroorganizmy mogą przetrwać, jedząc i oddychając prostymi związkami nieorganicznymi, takimi jak metan, siarczki, siarczan, tlenek węgla i dwutlenek węgla, które wszystkie znajdują się na Marsie.

Whyte, profesor mikrobiologii polarnej na kanadyjskim uniwersytecie McGill, powiedziany„Mogą także wiązać dwutlenek węgla i gazy azotowe z atmosfery, co sprawia, że ​​są wysoce przystosowane do przetrwania i rozwoju w bardzo ekstremalnych środowiskach na Ziemi i poza nią”.

Naukowcy uważają, że lód na marsjańskich czapach polarnych powstaje z hipersłonej wody, a pod lodowymi powierzchniami Europy, szóstego co do wielkości księżyca Jowisza i Enceladusa, szóstego co do wielkości księżyca Saturna, znajdują się oceany hipersłonej wody. Środowiska te mogą być gospodarzem dla podobnych pozaziemskich drobnoustrojów, które przystosowały się do warunków.